Belevenissen met onze Honden

Met Lora 16-10-2017 op uitnodiging boven in het Friese land mee op jacht geweest. Helaas heb ik zelf niet de beschikking over zo'n mooi staande hondenveld, wat een genot om daar lekker door te mogen struinen. Het was een geweldige middag, de eerste bietenpercelen was Lora nog wat te driest en werden een paar fazanten te vroeg er uit gejaagd.

 

Het laatste perceel was een genot om haar te zien werken. Tot 5 maal toe wist ze een fazant netjes voor te staan en op de plaats te houden. Ik kon haar van een behoorlijke afstand rustig benaderen, over de rug aaien en hierna samen op commando de fazant er uit te jagen.

 

Helaas was ik zelf niet scherp genoeg, de 4 hennen netjes laten vliegen maar de haan die wij zo samen op deden heb ik gemist. Of zoals de ervaren drijver het uitlegde "hond een dikke tien, jager een zesje".

 

Zaterdag 30-09 de SJP in Kampen, dit was de laatste proef waarvoor wij ons ingeschreven hadden. Doordat Lora eerder loops werd als wij verwachten waren er in de maand september 2 proeven voor ons uitgevallen.

Deze proef was voor ons de laatste kans om een “dikke B” te halen, een B-diploma van 68 punten of meer. Dit is nodig om ons te kwalificeren voor de MAP-proeven, hiervoor met de hond minimaal 2 B-diploma’s op de SJP halen waarvan er één behaald is met 68 punten of hoger is.

 

Mooi op tijd aanwezig, wij zijn ingedeeld in groep 1 en hebben nummer 8. Qua volgorde van de proeven hebben wij wel een fijne verdeling.

1. Apport over diep water

2. Apport uit diep water

3. Aangelijnd en los volgen

4. Uitsturen en komen op bevel

5. Apport te Land

6. Verloren apport te land

7. Markeer apport te land

8. Houden van de aangewezen plaats

 

Het apport over diep water is hier wel over een aardig breed water. Een tweede handicap was een dikke stinkende dode vis die zo’n 2 meter uit de kant dreef bij de inzet plaats. Gelukkig trekt Lora zich niets aan van de vis, halverwege kijkt ze even om. Voor de zekerheid geef ik haar een extra commando over, ze zwemt mooi door en aan de overkant ligt de eend vlak aan de waterkant. Lora pakt deze direct op en komt vlot weer terug zwemmen. Ze blijft naast mij staan en wil niet gaan zitten, hoewel wij hier de afgelopen week extra op getraind hebben. Het extra commando en het staande afgeven kosten ons 2 punten, een 8 voor Apport over diep water.

Na een flinke wandeling rond de plas komen wij bij het apport uit diep water, dit is aan de andere kant van de plas. Lora blijft mooi zitten en gaat niet op het schot of de plons van de eend op het water er al vandoor. Na het tikje op de schouder van de keurmeester zet ik haar in. Ze gaat mooi vlot te water, pakt de eend en komt terug zwemmen. Ze heeft de eend vast bij een vleugel en poot, niet echt handig. Gelukkig gaat het goed, alleen blijft ze wederom staan voor mij. Ik pak de eend aan en wij hebben een 9 voor het apport uit diep water. Eén punt aftrek voor het staande afgeven.

 

Achter het parkeerterrein is het volgen en uitsturen/komen van de hond ingericht. Lora loopt het achtje aangelijnd en los zoals meestal met weinig enthousiasme. Ze blijft wat achter hangen, aangelijnd en los volgen worden beloond met een 8. Naast de keurmeester mag ik Lora inzetten voor het uitsturen en komen op bevel. Lora gaat op het commando vooruit snel van ons af, als de keurmeester aangeeft dat ze terug geroepen mag worden treuzel ik even. Lora zit nog volgas in de vooruit modus, op het commando schiet ze nog even door en komt met een weide boog (zoveel mogelijk lucht van het veld nemend) terug en gaat voor mij zitten. Een 9 is onze beloning voor uitsturen en komen op bevel.

 

Aan de zijkant van het parkeer terrein is onze volgende stop, hier is het apport te land met een konijn. Ook hier moet Lora netjes wachten, het konijn wordt geworpen, het tikje van de keurmeester en op het commando apport is Lora weg. Gelukkig heeft ze hier geen moeite mee, het konijn wordt snel opgepakt, iets verpakt en snel terug gebracht. Lora komt voor mij staan, ik besluit de gok te nemen en wacht te ze gaat zitten. Ik zie de keurmeester zijn wenkbrauwen wat op trekken, en besluit het konijn maar staande aan te pakken. Weer een 9.

Over het dijkje lopen wij verder richting verloren apport te land. Voor de dekking zet ik Lora in en verdwijnt ze het bosje in. De keurmeester loopt wat naar rechts en kijkt wat ze doet in het bosje, ik zie hem snel terug komen. Lora is er dan ook al weer met de eend. Ook hier wacht ik tot Lora gaat zitten, ze is dit vandaag niet van plan te doen. Na een korte “stand off” legt Lora de eend op mijn laarzen. De keurmeester kan er ook wel om lachen, weer een 9.

 

Onze laatste apporteer proef is het Markeer apport te land, een proef die goed of fout is, veel verschil is er niet. Lora moet weer netjes wachten op mijn commando en mag niet inspringen. Het schot valt, de eend wordt geworpen en valt op de kleddernatte wei met een grote plons opspattend water. De keurmeester wacht lang, net op het moment dat Lora dreigt in te springen komt het tikje op de schouder en geef ik vlug het commando apport. Lora gaat mooi snel in rechte lijn naar de eend en komt ook mooi vlot terug. De grond is hier behoorlijk nat, ik besluit de eend maar direct staande van Lora aan te nemen, zitten wil ze vandaag immers niet. Het wordt eentonig wij krijgen weer een 9.

 

Als laatste staat het houden van de aangewezen plaats op het programma. Normaal geen probleem, maar met de aantrekkende regen heb ik mijn twijfels. Lora houdt er niet van in de regen te lopen, laat staan te liggen. Wij mogen Lora links neer leggen, een gele labrador ligt rechts naast haar. Na de twee minuten die altijd een uur lijken te duren mogen wij terug komen. Lora is gaan zitten op haar plaats en jawel wederom een 9.

 

Totaal komen wij op een B-diploma van 70 punten, de doelstelling voor dit jaar op de laatste proef bereikt.

Augustus de maand waarin wij vaak eens op de duiven kunnen. In dit geval een perceel rogge wat nog ouderwets aan schoven wordt gezet. De duiven vallen soms massaal aan op de schoven en zorgen er dan voor dat er weinig voor de boer over blijft.

 

Deze keer hadden wij pech, op de dag dat wij er zaten was de aan vlucht niet zo groot. Toch een leuke ochtend en een paar mooie schoten voor de baas, en een aantal leuke apporten voor Lora.

 

 

September 2016 Lora haar eerste ontmoeting met een vos.

 

Ik zit aan de koffie met gebak bij mijn schoonouders, mijn schoonvader is 74 jaar geworden. Als het gebak en de koffie net naar binnen zijn belt een collega jager, of ik met de hond kan komen. Hij heeft een vos geschoten die een brede rietkraag is ingedoken.

De keuze tussen oude mensen zitten of met de hond op pad is snel gemaakt. Een kwartier later ben ik ter plaatse, het begint inmiddels wel aardig te schemeren. Wij lopen het land in langs de rietkraag en na een paar honderd meter zijn wij bij de plaats waar de vos zou moeten liggen.

 

Ik laat Lora los en die snuffelt langs de rietkraag en duikt er op een gegeven moment in. Ik hoor een opgewonden geblaf, maar er wordt ook terug gegromd. Duidelijk dat Lora de vos gevonden heeft maar de vos is nog niet dood en flink weerbaar. Vlug gaat de jager terug naar de auto om een schep te halen, zodat wij het riet uit elkaar kunnen slaan op de plaats waar Lora aan slaat.

 

Lora heb ik inmiddels terug geroepen en met de schep banen wij ons een weg door het riet tot op de plek waar Lora luid gaf. De vos is er niet meer, dus ook nog mobiel. Ik laat Lora weer los en een meter of 5 naast ons slaat ze weer aan en ook wordt er weer terug gegromd. Als wij ons een nieuw pad hebben gemaakt komen we bij Lora. Ik roep haar terug zodat wij veilig een vangschot kunnen geven, ik het licht van de zaklantaarn (het is inmiddels aardig donker) zien wij de ogen van de vos. Voor de buks voor een vangschot klaar is is de vos weer vertrokken.

 

Een derde keer laat ik Lora los en nu slaat ze 3 meter verder aan op de vos, als de buks klaar is roep ik Lora terug, de collega jager kan nu een veilig vangschot geven. Als ik Lora na het vangschot los laat zit ze direct bovenop de vos en wordt deze gegrepen en geapporteerd.

Voor baas en hond een mooie praktijk oefening

KNJV 06-08-2016 Vriezenveen

Lora haar eerste SJP diploma

 

Voor het eerst sinds 3 jaar weer eens op een KNJV proef gestaan. In die tijd is de naam overigens ook gewijzigd in SJP, een domme zet van de KNJV in mijn ogen maar die club heeft de laatste 5 jaar wel meer dingen gedaan die ik niet begrijp.

 

Natuurlijk ging de wekker weer lekker vroeg, kwart over vijf moest ik er uit. Dat is helemaal vroeg als je de avond ervoor op de bok hebt gezeten en een paar biertjes na afloop drinkt, eigen schuld.
Vlug alles ingepakt, hond even uitlaten en een bammetje eten.

Om kwart over zes konden wij richting Vriezenveen, ik had al gezien dat ik om moest rijden door wegwerkzaamheden en zou een uurtje nodig hebben.

 

Ongeveer tien over zeven waren wij op de plaats van bestemming, het terrein van de ijsclub van Vriezenveen. Mooi op tijd eerste even rustig een bakkie koffie doen en een wandeling met Lora maken. Iets na half 8 was het secretariaat er en konden wij ons inschrijven, vervolgens langs de dierenarts en een eend afhalen. Bij het bekijken van de eend heb ik deze direct omgeruild, de woerd had onder zijn ene vleugel totaal geen veren. Mocht Lora deze eend een keer fout pakken of verpakken dan zou hier het vel direct scheuren, met eventueel een diskwalificatie ten gevolge. De tweede eend die ik kreeg zat beter in de veren.

 

Wij waren met nummer 73 ingedeeld in groep 6 (no. 66 t/m 78 ) en zaten mooi midden in de groep. Niet als eerste en niet als laatste is meestal wel zo prettig. Onze groep had als eerste direct de zwaarste B onderdelen, “apport over breed water” en hierna het “markeerapport”. Wisten wij in elk geval direct waar wij aan toe waren.
Bij het verder bestuderen van het programma boekje zie ik dat René Bakker met Lex (nest broer van Lisa welke ze net een jaar weer thuis hebben) op de reserve lijst staat voor deze proef. Even later zie ik hem ook lopen, hij mag door een aantal uitvallers ook mee doen en zit in groep 7. Voor wij richting proeven gaan kletsen wij wat bij, hij wil met Lex ook gaan voor zijn eerste B.

 

Wij werden naar onze eerste proef begeleid, voor over water een stevige wandeling naar de uiterste hoek van het proeven terrein. Zware tas met stoeltje om de nek en een hond die vol vuur lekker in de riem hangt, dat loopt niet echt prettig. Het water was inderdaad behoorlijk breed en had flink steile kanten. Gelukkig had ik dit thuis met Lora bij de Conrad geoefend. Aan de andere zijde zat echter een maisveld waarin het apport werd gelegd, vrij dicht bij de kant.  In de training zitten wij eigenlijk bijna altijd op grasland en op een afstand van ca. 25 a 30 meter van de waterkant. Als ze nu maar niet te diep gaat, of de mais helemaal niet in wil. Ach wij zouden wel zien.

 

De eerste hond van de groep vloog er uit, hij kon de steile kant niet nemen en kreeg lucht van een paar meerkoeten die zich in de onderwal verstopt hadden. Hier moest de jonge draakhaar natuurlijk even achter aan. De overige honden voor mij in de groep deden wat ze moesten doen, de eend vanaf de overkant op halen. Lora was ondertussen knap vervelend, lang wachten en zo veel andere honden die eerst mogen zijn niet haar ding. Bovendien klonken bij ons ook de zware knallen van het jachtgeweer door, ze schoten met zwartkruit knalpatronen die geven een flinke knal en rookwolk.

Gelukkig deed Lora geen rare dingen, ze stak op commando vlot het water over en klauterde de steile kant op. Ik zag haar nog even op links en na een korte tijd was ze er weer met de eend en kwam mooi vlot terug. Staande gaf ze mij de eend af, de keurmeester beloonde ons met een 9. Eén punt aftrek voor staand afgeven. De kop was er af met een mooi cijfer.

 

De volgende proef was het “markeerapport”, altijd een loterij het is goed of fout. Helaas was er heel weinig wind, iets meer is bij markeren wel makkelijk voor een staande hond. Tijdens het wachten raakte Lora wel wat meer opgefokt, we zaten nu vlak bij de enorme knallen. Eigenlijk fout, maar die knallen zijn in het veld nog wel eens haar start teken. Bij het “markeerapport” mag ze juist helemaal niet inspringen, onhoudbaar inspringen is een nul. Toen wij aan de beurt waren bleek de keurmeester een liefhebber te zijn van GMers, altijd meegenomen.

Lora ging naast mij aan de voet zitten, echter schuin de verkeerde richting op. Een rondje draaien en ze zat beter in de richting, kleine dingen waar ik de cursisten bij ons op de training altijd op wijs. Na mijn aangeven dat wij er klaar voor waren werd er geschoten, en de eend geworpen. Het was een gemaaid grasland met het gras aan rillen geharkt. Lora sprong gelukkig niet in en na het tikje van de keurmeester op mijn schouder was ze na het commando apport weg. Lora moest een 4 à 5 grasrillen over voor ze bij de eend was, dit deed ze vlot en liep mooi direct op de eend. Pakte mooi vlot op en kwam direct terug. Zo ‘n 15 meter voor mij begon ze af te buigen en wilde denk ik richting wachtende mensen om de eend even te showen, toch wat streken dus. Na een stevig “KOM VOOR” begreep ze dat de baas hier anders over dacht en kwam ze mooi naar mij toe, en gaf mij de eend staande af. Hier werden onze kunsten beloond met een 8, een punt aftrek voor het extra commando en een punt aftrek voor staand afgeven. Weer een mooie voldoende en nog mooi in de race voor een B-diploma.

 

Met onze groep kregen wij nu een wandeling terug richting andere uiterste punt van het terrein. Helaas moesten wij dan langs de overwater punten en vlak bij het verloren zoeken langs, door de opzet van het terrein kan dit helaas niet anders.

“Aangelijnd en los volgen” en het “uitsturen en komen op bevel” stonden nu op het programma. Eigenlijk de basis voor elke hond een stuk gehoorzaamheid. Helaas was het volgen op een drassig stuk van het veld uitgezet en waren er hele kleine piketpaaltjes gebruikt om de acht aan te geven. Ook het uitsturen op een grasveld zo kaal als een biljart laken met als verleiding de rietkragen langs de ijsbaan in de verte zouden nog wel eens lastig kunnen worden.

Bij het aangelijnd en los volgen liet Lora wel blijken dat ze hier niet veel aan vindt, ze bleef wat achter hangen en probeerde stiekem wat luchtjes op te snuffelen in het plat gelopen achtje. Het volgen werd beloond met een 8 omdat ze bij aangelijnd en los volgen wat achter bleef op het laatste stuk. Uitsturen ging mooi vlot en op de fluit kwam ze ook vlot terug, iets te vlot. Ze sjeesde mij bijna van de sokken en zat klem tussen mijn benen. Deze jeugdige onstuimigheid vond de keurmeester niet goed, voor dit onderdeel kregen wij een 9.

Een deel van onze groep was al doorgestuurd naar “houden van de aangewezen plaats” en het “apport te land”, omdat men daar stond te wachten op deelnemers. Ook een andere groep was ondertussen naar deze onderdelen gestuurd. Wij de tweede helft van de groep besloten naar “apport uit diep water” te lopen omdat hier ook niemand stond.

Waterwerk is één van Lora’s favoriete bezigheden, staat ook in de ras omschrijving van de GM-er (Wasserfreude). Nadat de eend was afgegeven en wij netjes op onze plaats stonden werd er geschoten en voor de eend op het water lag was Lora al weg. Ze sprong in, wat gelukkig bij dit onderdeel mag, maar dit kost wel 2 punten. Ze pakte de eend vlot maar had deze ongelukkig vast (bij een poot), en kwam mooi vlot naar mij toe. De moeilijkheid hier is een lang ondiep stuk water waar de honden kunnen lopen voor ze bij de baas zijn. Gelukkig schudde Lora zich niet uit en kwam ze mooi voor mij staan, met de kop iets scheef omdat ze de eend zo ongelukkig vast had. Hier kregen wij door het inspringen en staande afgeven een 7.

Doordat de keurmeester al met mij begon te praten voor ik Lora aangelijnd had onttrok ze zich mooi even aan mijn appèl. De dame was naar de werper gelopen 2 meter naast ons en duwde met haar snuit tegen de werper zijn hand zo van “gooi nog eens wat in het water”. Ik riep haar bij me en ze wilde toch nog even pootje baden. Gelukkig kon de keurmeester hier om lachen. Dit is typisch voor Lora, als die een apport heeft uitgevoerd zoekt ze als beloning daarna altijd even water op, in het veld meestal een vieze sloot.

 

Hierna konden wij door naar “apport uit dichte dekking”. Eigenlijk een zoek klus voor de hond, maar na 50 of 60 honden was er weinig zoeken meer aan. Op het commando “ZOEK” schoot Lora weg uit de startblokken over het reeds plat gelopen pad. Ze was ook heel snel terug met de eend in de bek.  Voor dit onderdeel kregen wij een 8, wederom staand afgeven en blijkbaar had ze de eend verpakt bij het oppakken volgens de keurmeester.

Na een korte wandeling terug over het terrein kwamen wij aan bij de laatste twee onderdelen van de proeven,  “houden van de aangewezen plaats” en het ”apport te land”. Voor het houden van de aangewezen plaats waren er camo netten opgehangen van ruim 2 meter hoog. Met name voor de hond die op rechts moest liggen lastig, tussen 2 van die af en toe wapperende netten liggen. Ook de konijnen die bij dit onderdeel gebruikt worden zijn soms na zo’n lange dag niet echt fris meer.

 

Lora mocht op links liggen, met dat ik haar de riem af wil doen terwijl ze nog zit komt er een vlaag wind over de plas water. Natuurlijk gaat Lora haar neus de lucht in om deze vlaag even goed te “proeven”. Ik moet haar na een rondje om onze as opnieuw neer zetten en down leggen. Hierdoor duurt het wat langer als normaal om haar te laten liggen. Gelukkig blijft ze verder de drie minuten rustig liggen, ook dit is niet een favoriet onderdeel van haar. Ik krijg van wege de vlaag wind die besnuffeld moest worden een 9 voor dit onderdeel.

Tenslotte moeten Lora bij het “apport te land” een konijn ophalen, meestal niet te moeilijk tenzij de konijnen niet fris meer zijn. Lora wacht netjes op het commando en pakt het konijn vlot op. Helaas heeft ze het konijn niet mooi in de midden beet na een paar stappen verpakt ze het konijn zodat ze het midden in de bek heeft. Hier krijgen wij een 8 van de keurmeester, een punt aftrek voor verpakken en nog een punt aftrek voor staand afgeven.

Ik wandel samen met René, die ook bij deze proef stond te wachten terug naar de kantine van de ijsclub. Ook hij heeft met Lex een B diploma gehaald van 67 punten. Bij de kantine nemen wij samen een biertje op de goed afloop.